از اونجا که میخوام عادت کنم به هر شب گزارش نویسی، حتی امشب که روز متناظرش رو تعطیل کرده بودم کلا رو پست میذارم.
امروز در مجموع روز راضی کننده و قابل قبولی بود. تعداد سوال های حل شده از پروجکت اویلر به ۳۱ رسید و تا حد خوبی از تکالیفم مرتفع شد.
همچنین مقادیری برای ۳۱ اکتبر (۹ آبان) که از جهات فراوانی برای من روز خاصی محسوب میشه برنامه ریزی کردم و یه سری کار ها که لازم بود انجام بدم رو انجام دادم.
کمی روی سناریو های ممکن برای تشدید اتهام دبیر هندسه فکر کردم. تصمیم گرفتم که روزی که میخواد با والدین من صحبت کنه، اتهامات ایشون رو براشون شرح بدم و تا اون موقع کاری کرده باشم که این اتهامات رو مدیر بدون بررسی بیشتر سریعا باور کنه. بعد از قبول کردن اتهامش، مجبورش میکنم که جلوی کلاس و جلوی همه‌ی دانش آموز ها ازم عذر خواهی کنه و کمی تحقیر بشه بلکه مقداری رفتار ناشایستش رو عوض بکنه.
همچنان در حال ایجاد عادت: در طول روز بدون فضای مجازی، بدون دریافت اخبار، پست توی بلاگ، و درس خوندن توی کمپ.
صبح زود رفتم پیش معاون پایه دوازدهم. متوجه شدم که معاون پایه مون برادر شون که یکی از روحانیون بودند فوت شدن و ایشون به سوگ برادرشون نشستن، پس معاون پایه دوازدهم منصب ایشون رو فعلا عهده دار شدن. ایشون بلافاصله بهم گفت که با پدر یا مادرت تماس بگیر. با پدرم تماس گرفتم و ایشون به پدرم گفتن که روز دوشنبه بیاید مدرسه معلم هندسه میخوان باهاتون صحبتی داشته باشن. (سریع قضیه رو فهمیدم). میخواست که تا حدی ری اکشن من رو هم تماشا کنه. منم خیلی ریلکس گفتم که امر دیگه ای ندارید؟ با اجازه تون از خدمت مرخص میشم :)
اول صبح با کمک یکی از بچه ها، به خاطر اینکه تخته سفید نداشتیم، رفتیم از سالن اجتماعات تخته رو برداشتیم و آوردیم توی کلاس خودمون. تخته‌ی کلاس خودمون رو هم که چند روز قبلش برده بودن و توی راهرو گذاشته بودن بچه ها (با کمک بنده)
زنگ سوم معاون پرورشی با حالتی برانگیخته و عصبانی وارد کلاس شد.
- کی این تخته رو از کلاس آورده بیرون و گذاشته تو سالن؟ تا خودم نرفتم دوربین رو چک کنم و اخراجتون کنم خودتون بگید.
من: من!
بالاخره معافیت رو گرفتم. قرار شد که ذره ذره بهم بدن که اوردوز نکنم. پیش مدیر رفتم و گفتم جناب مدیر من معافی میخوام. گفت حله برو به معاون پایه تون بگو.
زنگ اول هندسه داشتیم. معلم گفت اونهایی که ننوشتن تکلیف ها رو بیان جلوی کلاس بایستن. من هم سینه سپر کردم و با لبخندی غرور انگیز رفتم جلوی کلاس ایستادم. معلم چند بار پفیوز خطابم کرد، ولی هر بار بهش گفتم مطمئنی؟ و یه حالتی به خودم گرفتم که انگار دارم مسخره ش میکنم. بعد از اینکه یادداشت کرد که دو نمره از مستمرم کم کنه، گفت برو بشین. من رفتم و نشستم. گفت که من اگر الان دو نمره کم کردم، دفعه بعدیش چهار نمره کم میکنم. دفعه بعد تریش هشت نمره. یه دنباله حسابی هستش. من از آخر کلاس صدا زدم: دنباله هندسی!
گفت برو بیرون. پا شدم که برم با کیفم. گفت که کیفتو نبر. گفتم من که کیف نمیبرم. گفت رو کولته! گفتم اثباتش کن :)
تصمیمم رو گرفتم. اگر این هفته معافیت از حضور سر کلاس ها رو بهم ندن، یه لیست بلند بالا از مشکلات مدرسه، سیستم آموزشی و مشکلات سیستم سمپاد تهیه میکنم و بچه های مدرسه رو تحریک میکنم که اعتصاب کنن. چند ساعت که نظم حضور سر کلاس ها به هم بریزه - مثل دفعه قبل - مجبور میشن یه سری امتیاز ها بدن. آخ از زبان چرب!